Ölümün Keşfi: 2020

Açlık, sefalet, çaresizlik, bulaşıcı değil diye mi?
yetimlik, öksüzlük, evsizlik gelip bizi bulamaz diye mi? “Pis Suriyeliler“den, “Yamyam Zenciler“den nefret ettik, kaçtık, görmezden geldik?

Biz her zaman işimize gidip, akşam evimize döneceğimizin, gül gibi hayatımızın, ufak tefek sıkıntılar dışında devam edeceğinin garantisini almıştık çünkü.

Bize asla ölüm uğramaz çaresiz, sefil duruma düşmez düşemezdik, koca bir ordumuz, üstün bir ırkımız vardı çünkü.

Güney Sudan’da, Nijerya’da, Somali’de binlerce çocuğun, insan evladının bir lokma ekmeğe muhtaç olmasıyla değil de, onları sömüren Avrupa’nın romantikliğiyle, Yemen’de, Suriye’de yaşananları görmek yerine “pis arap” olmalarıyla ilgilendik.

Çünkü ölüm bize uzaktı o vakitler.

Şimdi ölümü, çaresiliği, sefaleti, kıtlığı ensenizde hissettiniz değil mi?

Allah’ta kovdu camilerinden.

Ne halt yiyeceğiz bakalım…

27 Mart 2020